Acta Scientiarum Polonorum

Beton, stanowiący jeden z najważniejszych materiałów konstrukcyjny, pomimo wielu zalet (łatwość stosowania,
duża wytrzymałość na ściskanie, mały koszt produkcji, odporność na działanie wysokiej temperatury)
posiada też wady, do których zaliczamy przede wszystkim niską wytrzymałość na rozciąganie oraz
wrażliwość na niszczące działanie czynników chemicznych. Ciągły wzrost oczekiwań odnośnie podniesienia
jakości betonu sprawił, że zaczęto go modyfikować polimerami, które miałby wyeliminować wyżej wymienione
wady. Zakres badań obejmował zaprojektowanie i wykonanie mieszanek betonowych modyfikowanych
włóknami polipropylenowymi o długości 6, 12, i 19 mm. Do badań użyto: cement portlandzki CEM
I 42,5R, piasek, kruszywo żwirowe frakcji 2–8 i 8–16 mm, wodę, plastyfikator Master Pozzolith STD oraz
różnej długości włókna polipropylenowe. Wykonano trzy serie betonów zmodyfikowanych włóknami, dla
których wyznaczono: wytrzymałość na ściskanie po 7, 28 i 56 dniach dojrzewania oraz nasiąkliwość, gęstość
objętościową i mrozoodporność po 100 cyklach zamrażania i rozmrażania. Wykonano również badanie wytrzymałości
na rozciąganie przy zginaniu po 28 dniach dojrzewania betonów poszczególnych serii.