Acta Scientiarum Polonorum

Ważnym zadaniem przy projektowaniu sieci wodociągowych jest ustalenie miejsca niezbędnego do zainstalowania studni wodociągowych wraz z umieszczonymi w nich węzłami wodociągowymi w celu określenia liczby elementów konstrukcyjnych w składzie poszczególnych rurociągów. Zaproponowano zastosowanie metodyki planowego obliczania wielu elementów konstrukcyjnych sieci wodociągowej za pomocą znaków pośrednich. Udoskonalenie tej techniki przeprowadzono poprzez klasyfikacje elementów konstrukcyjnych na proste i złożone z określeniem dla każdego z nich wskaźnika urządzenia konstrukcyjnego. W celu przeanalizowania roli każdego elementu konstrukcyjnego tego samego typu, należącego do zespołu składającego się z części liniowej rurociągu i węzłów, wprowadzono pojęcie współczynnika konstruktywności. Uzyskano zależności analityczne i graficzne do przewidywania wartości współczynnika konstruktywności. Dla typowych (prostych) węzłów minimalna wartość współczynnika konstruktywności wynosi 1,3, a maksymalna 2,54. Największa wartość współczynnika konstruktywności dla konwencjonalnego (złożonego) węzła wynosi 1,45, a minimalna wartość to 1,13. Przedstawiono zalecenia dotyczące oceny złożoności instalacji wodociągów w praktyce przy projektowaniu nowych sieci wodociągowych i przebudowie istniejących. Dla wspomnianych wodociągów zalecane są komory robocze o okrągłym kształcie, co w praktyce pozwala na zmniejszenie planowanych gabarytów studni w porównaniu z prostokątnym kształtem tej samej komory.